Ważki należą do grupy owadów żyjących nad powierzchnią wody stawów i innych zbiorników wodnych. Są one przepięknie wybarwione. Ich ubarwienie jest jaskrawe. Mogą wykonywać niesamowite akrobacje w momencie jak przelatują nad wodą. Współczesne ważki są bardzo podobne do swych przodków sprzed kilku milionów lat. Ważki mają różne rozmiary od bardzo małych do bardzo dużych. Największą krajową ważką jest husarz władca. Mamy ważki równoskrzydłe czyli takie gdzie przednie i tylne skrzydła ważki mają jednakową długość oraz ważki różnoskrzydłe czyli o różnej długości skrzydeł przednich i tylnych. Ważki równoskrzydłe są najczęściej małe. Podczas spoczynku ich skrzydełka ułożone są wzdłuż ciała, natomiast ważki różnoskrzydłe podczas spoczynku przypominają helikopter czyli ich skrzydła są rozłożone na boki. Wśród najbardziej znanych gatunków ważek mamy takie jak świtezianka dziewica, świtezianka błyszcząca, ważka czarnoplama oraz szablak krwisty. Ważki należą do owadów które przepięknie wyglądają w momencie jak pomykają ponad lustrem wody.

Największym gatunkiem traszki jest traszka grzebieniasta. Traszka ta jest najbardziej związaną z wodą traszką. Samce traszki grzebieniastej dorastają do około piętnastu centymetrów a samice są większe i mają około siedemnastu centymetrów. Skóra tej traszki jest szorstka i pokryta licznymi brodawkami. Ciało traszki grzebieniastej jest masywne i krępe. Na gody do zbiorników wodnych traszka grzebieniasta wyrusza już w marcu. Na gody wybiera większe stawy bądź bagna. Niekiedy ale bardzo rzadko można ją spotkać w przydomowych oczkach wodnych. Samice składają około czterystu pięćdziesięciu jaj. Larwy żyją w wodzie ale nie przy samym dnie tak jak u innych traszek. Są dość duże bo osiągają wielkość około ośmiu centymetrów. Na ląd wychodzą w lipcu lub sierpniu. Samce niekiedy zimują zakopane w mule na dnie zbiornika. Traszka górska jest mniejsza gdyż samiec dorasta do około ośmiu centymetrów a samica do jedenastu centymetrów. Gody traszek górskich przeciągają się do końca sierpnia. Prowadzą raczej wodny tryb życia. Traszka karpacka to najmniejsza z traszek żyjących w Polsce.

W wodzie oprócz ślimaków które należą do skorupiaków żyją również małże. W naszym kraju żyje około ośmiu gatunków małży. W naturze żyja one zagłębione w mule na dnie zbiorników wodnych. Są tak schowane że z mułu lub piasku wystają jedynie tylko ich syfony. Trudno je zobaczyć gdyż sa doskonale zamaskowane. Najbardziej znana a jednocześnie tylko można je zbierać sa małże nazywane szczeżują pospolitą. Gatunki pod ochroną to szczeżuja wielka, szczeżuja spłaszczona, skójka gruboskorupowa. Szczeżuja wielka może dorastać nawet do dwudziestu dwóch centymetrów. Można ją spotkać w małych zamulonych stawach. Małże filtrują wodę z glonów, pierwotniaków oraz drobnej zawiesiny pływającej w wodzie. To ich pokarm. Małże nie należą do skorupiaków które można polecać do małych stawów bądź oczek wodnych. Małe małże pasożytują na rybach. Ryby zaatakowane przez większą liczbę larw małży chorują, staja się coraz słabsze, sa osowiałe. Jeśli ryby są młode może to doprowadzić do wyginięcia ryb. Większe larwy gdy dorastają same odpadają od swych żywicieli.

Bez względu na to gdzie będzie umieszczone posłanie dla psa on musi się tam czuć bezpiecznie i komfortowo. Powinno to być miejsce spokojne czyli na przykład jakaś wnęka czy kąt. Legowisko nie powinno być umieszczone pod oknem gdyż zza niego mogą dobiegać dźwięki niepokojące psa, nie powinno być również pod stołem gdyż będziemy narażać psa na możliwość kopniecie niechcący przez któregoś biesiadnika oraz korytarz i okolice drzwi też nie są wskazane. Legowisko psa powinno być wykonane z materiałów naturalnych. Może to być materac wypełniony grochem. Taki materac doskonale dopasuje się do wielkości i wagi psa dzięki czemu będzie dla niego bardzo wygodny. Nie warto kupować dla psa wiklinowego koszyka gdyż szczeniak na pewno go pogryzie a większy i starszy pies nie zaakceptuje. Zresztą taki pogryziony koszyk niezbyt pięknie wygląda. Natomiast jeśli pies jest małej rasy może zaakceptować tak zwana budkę zrobiona z materiału. W takiej budce najprawdopodobniej mu się spodoba i będzie tam z chęcią spędzał cały swój czas gdy nie ma właścicieli w domu.

Pies jest przyjacielem człowieka i zanim zdecydujemy się przyjąć go poda swój dach trzeba przemyśleć kilka kwestii. Decyzji nie wolno podejmować zbyt pochopnie i w spokoju należy przemyśleć wszystkie „za” i „przeciw”. Pochopnie podjęta decyzja może spowodować różne problemy typu gdzie będzie mieszkał pies (legowisko), kto go będzie wyprowadzał na spacery i przede wszystkim czy pies nie będzie zbyt długo sam w domu. Inna bardzo ważną rzeczą jest ile mamy miejsca w domu gdyż do małych mieszkań nie nadaje się pies na przykład dog czy bernardyn, jeśli mamy mało czasu na spacery to nie decydujmy się na psa rasy samojed gdyż wymaga długich spacerów a raczej marszobiegów. Jeśli mamy w miarę dużo czasu i dom z ogródkiem to możemy się zdecydować na psa rasy wilczur. Jest on wspaniałym towarzyszem na długie spacery jak również jest psem obronnym który będzie strzegł naszego domu jak będziemy w pracy. Do małych mieszkań nadają się małe pieski na przykład terierki czy mopsiki. Niestety należą one do psów hałaśliwych.

W wodach stawów żyją różne zwierzęta. Wśród nich nie może zabraknąć ślimaków. Ślimaki są z jednych ogniw biologicznych w stawie. Ślimaki to takie swoiste pogotowie ratunkowe stawów. Jeśli jakąś rośliną zachoruje i może zagrażać z niej zgnilizna ślimaki ją unieszkodliwiają. Ślimaki lubią się żywić nadgniłymi i chorymi częściami roślin, glonami oraz osadem na zbiornikach. To taka swoista służba sanitarna. Ślimaki oczyszczają również liście roślin wodnych z mułu i osadów. Czynią to w momencie jak po nich pełzają. W Polsce występuje około pięćdziesięciu rodzajów ślimaków słodkowodnych. Najpospolitszym gatunkiem jest błotniarka stawowa. Błotniarka stawowa to największy polski ślimak wodny. Dorasta nawet do siedmiu centymetrów. Można go spotkać praktycznie w niemal każdym zbiorniku wodnym. U młodych ślimaków muszla jest przejrzysta. Na głowie ślimaka są czułki. Już wczesną wiosna ślimaki składają jajeczka. Jajeczek jest bardzo dużo a małe ślimaczki przebywają głównie na brzegu stawów. Ten okres jest bardzo dla nich niebezpieczny gdyż stanowią łatwy łup dla ptaków.

Dzik pochodzi z rodziny świniowatych długość jego ciała dochodzi często do2 metrów. Masa ciała to 50-190 kilogramów. W niektórych okolicach dziki osiągają większe rozmiary. Zjawisko to jest zgodne z ekologiczna regułą Bergmana mówiąca, że zwierzęta żyjące w strefie cieplejszej Sa mniejsze i lżejsze niż pobratymcy ze stref zimnych. Dzika nie da się pomylić z żadnym innym ssakiem europejskim, jego ubarwienie jest zmienne od czarnego po płowe, często jest podobne do barwy gleby występującej właśnie w tej okolicy. Niekiedy szczecina dzika jest tak posklejana żywica i błotem, że po bokach tworzy się coś przypominającego pancerz. Dzika takiego myśliwi nazywają stolnikiem. Młode warchlaki maja do 3-4miesiąca życia po bokach charakterystyczne jasne paski. Odyniec jest znacznie większy od lochy. W starszym wieku cechuje się znacznym rozwojem górnych kłów. Ob3ecność dzika zdradza już z daleka wydzielany przez niego charakterystyczny zapach. Pachną nim także miejsca zryte przez dzika i miejsca w których się tapla w błocie.