Pochodzi on z rodziny psowatych. Jego masa ciała to około 35-75 kilogramów. Samiec inaczej basior jest większy od samicy. Zdecydowanie jest większy od szakala złocistego, z którym jedynie w europie można go pomylić. Uzębienie z dużymi kłami i potężnymi łamaczami. Stare basiory Sa bardzo masywne w kłębie, gęste owłosienie tworzy w tym miejscu coś w rodzaju grzywy. Barwa sierści przeważnie szara, latem sierść znacznie gęstsza niż latem. Ogon puszysty. Sylwetka i wzrostem bardzo przypomina owczarka niemieckiego. Wilk zwłaszcza polujący w stadzie wyje i skowyczy, natomiast bardzo rzadko wydaje dźwięk przypominający szczekanie psa. Wilk należy do najbardziej elastycznych drapieżników, potrafi w dużym stopniu dostosować swój tryb życia do warunków środowiskowych. Poza okresem rozrodczym łączy się najczęściej w stada zwane watahami. Upożądkowanie wilków strukturę społeczną wyraźnie podnosi efektywność w czasie polowania. Wtedy jego ofiarą może paść nawet dorosły łoś, zwierzę na które samotny wilk nigdy by się nie porwał.

Ssaki mają ogromne znaczenie gospodarcze oraz przyrodnicze. Niektóre dostarczają człowiekowi mleka, skór, wełny lub mięsa. Często są też zwierzętami pracującymi, pomagającymi ludziom w ich codziennych zajęciach. Wykorzystywane są głównie zwierzęta kopytne. W Europie największe znaczenie mają konie, osły i mieszańce tych dwóch gatunków – muły, a także bydło, kozy i owce. W Azji udomowiony został także wielbłąd dwugarbny i bawół wodny. W Afryce i na Bliskim Wschodzie do pracy wykorzystuje się również wielbłądy jednogarbne, które dostarczają także wełny i mleka. Inkowie w Ameryce Południowej udomowili alpakę i lamę. Ssaki kopytne służą jako siła pociągowa w wielu regionach świata. Ssaki często zostają zwierzętami domowymi, szczególnie te, które na wolności żyją w społecznościach i są w stanie przyzwyczaić się do człowieka. Są miłymi kompanami z puszystą, miękką sierścią. Często pupilami zostają gryzonie lub zajęczaki. Człowiek wyhodował wiele ras psów i kotów, różniących się znacznie od siebie wyglądem, charakterem i zdolnością do wykonywania określonych prac. Drogą doboru sztucznego udało się ludziom w krótkim czasie dokonać efektownych przemian ewolucyjnych. Z wilka udało się przecież wyhodować psy myśliwskie, takie jak wyżły czy charty, owczarki, psy do towarzystwa lub pociągowe (alaskan malamuty czy siberian husky).

Pochodzi on z rodziny jeleniowatych, w kłębie ma wysokość 2 metrów. Masa jego ciała dochodzi do 380 kilogramów. Łoś jest największym gatunkiem jeleniowatych, rozmiarami przewyższa nawet konia. Klępa nie nosi poroża natomiast poroże byka ma bardzo charakterystyczny kształt. Tyki rozszerzają się niemal zaraz za nasadą. Mogą przybierać kształt albo tylko nieco rozszerzonych badyli z nielicznymi odnogami zwłaszcza u bardzo młodych lub starych byków. Lub przybierają formę regularnych masywnych łopat. Poroże łosia robi szczególnie duże wrażenie gdy pokryte jest scypułem. Potężną sylwetką ciała łoś nieco przypomina konia. Największy jest w kłębie po czym grzbiet opada ku tyłowi. Dlatego przy patrzeniu z boku obrys sylwetki nie jest kwadratowy. Długie silne nogi kończą się dużymi szeroko rozstawionymi racicami. Szerokie racice są szczególnie przydatne zimą przy dużych opadach śniegu. Łoś wtedy nie zapada się tak głęboko w śniegu co pozwala mu na swobodne przemieszczanie się. Ma on również bardzo rozbudowana wargę górną.

Ssaki charakteryzują się najwyżej uorganizowanym układem nerwowym wśród wszystkich zwierząt. Rozbudowany u nich jest szczególnie ośrodkowy układ nerwowy. Mózg ssaków jest duży, jeśli porównać go do wielkości całego ciała. Na rozwój tkanki nerwowej pozwoliła ssakom stałocieplność – neurony mają bowiem ogromne zapotrzebowanie na energię. U tych zwierząt bardzo rozbudowane jest kresomózgowie – jego duże półkule pokryte są pofałdowaną korą mózgową, którą buduje tak zwana istota szara, czyli liczne neurony. Ich wypustki tworzą istotę białą. Rozbudowana kora mózgowa pozwala na duże zdolności uczenia się ssaków oraz prowadzenie przez niektóre z nich złożonego życia społecznego. Śródmózgowie to najmniejsza część mózgu ssaków, ponieważ funkcje analizatora wzrokowego przejęły ośrodki płata potylicznego kresomózgowia. Móżdżek ssaków za to jest duży i pobrużdżony, stanowi też drugą co do wielkości część mózgu, zaraz po kresomózgowiu. Jego powierzchnię pokrywa kora móżdżku. Jego rozwinięcie związane jest z wyjątkowo sprawną lokomocją ssaków. Typowo zbudowany jest rdzeń przedłużony, z charakterystycznym wygięciem. Ssaki mają zazwyczaj doskonały węch. Cząsteczki zapachowe odbierają receptory znajdujące się w jamie nosowej. Także smak jest zmysłem chemicznym, jego receptory znajdują się na języku. Ważnym zmysłem ssaków jest słuch. Zwierzęta te mają małżowiny uszne oraz trzy kostki słuchowe.