W wodzie oprócz ślimaków które należą do skorupiaków żyją również małże. W naszym kraju żyje około ośmiu gatunków małży. W naturze żyja one zagłębione w mule na dnie zbiorników wodnych. Są tak schowane że z mułu lub piasku wystają jedynie tylko ich syfony. Trudno je zobaczyć gdyż sa doskonale zamaskowane. Najbardziej znana a jednocześnie tylko można je zbierać sa małże nazywane szczeżują pospolitą. Gatunki pod ochroną to szczeżuja wielka, szczeżuja spłaszczona, skójka gruboskorupowa. Szczeżuja wielka może dorastać nawet do dwudziestu dwóch centymetrów. Można ją spotkać w małych zamulonych stawach. Małże filtrują wodę z glonów, pierwotniaków oraz drobnej zawiesiny pływającej w wodzie. To ich pokarm. Małże nie należą do skorupiaków które można polecać do małych stawów bądź oczek wodnych. Małe małże pasożytują na rybach. Ryby zaatakowane przez większą liczbę larw małży chorują, staja się coraz słabsze, sa osowiałe. Jeśli ryby są młode może to doprowadzić do wyginięcia ryb. Większe larwy gdy dorastają same odpadają od swych żywicieli.

W stawie oprócz ryb żyje mnóstwo różnych zwierząt. Na dnie wśród roślin rozwijają się z jajeczek larwy komarów czy ważek. Staw żyje. Wieczorem nad stawem słychać kumkanie żab. Wiele ludzi nie lubi żab ale są to bardzo ciekawe stworzenia i nie są groźne dla człowieka. Żaby są bardzo pożyteczna. Najczęściej żaby same wędrują z jednego zbiornika do drugiego ale jeśli ktoś chciałby mieć żabki w swoim oczku wodnym to trzeba je po prostu złapać i przetransportować na nowe miejsce. Staw dla żab musi być odpowiednio wielki i mieć dużo roślin. Inaczej żaby wywędrują i nici z naszych poczynań. Większość czasu żaby spędzają w części bagiennej stawu. W Polsce mamy żaby brunatne lub zielone. Żaby zielone mają zdecydowanie wodny tryb życia a brunatne lądowy. Żaby zielone charakteryzują się zielonym kolorem o różnych odcieniach od żółtawego poprzez jaskrawoczerwony aż do prawie czarnego. Czarnego najbardziej znanych żab zielonych należy żaba śmieszka, żaba wodna oraz żaba jeziorowa. Największa jest żaba śmieszka a najmniejsza żaba jeziorowa.

Ssaki charakteryzują się najwyżej uorganizowanym układem nerwowym wśród wszystkich zwierząt. Rozbudowany u nich jest szczególnie ośrodkowy układ nerwowy. Mózg ssaków jest duży, jeśli porównać go do wielkości całego ciała. Na rozwój tkanki nerwowej pozwoliła ssakom stałocieplność – neurony mają bowiem ogromne zapotrzebowanie na energię. U tych zwierząt bardzo rozbudowane jest kresomózgowie – jego duże półkule pokryte są pofałdowaną korą mózgową, którą buduje tak zwana istota szara, czyli liczne neurony. Ich wypustki tworzą istotę białą. Rozbudowana kora mózgowa pozwala na duże zdolności uczenia się ssaków oraz prowadzenie przez niektóre z nich złożonego życia społecznego. Śródmózgowie to najmniejsza część mózgu ssaków, ponieważ funkcje analizatora wzrokowego przejęły ośrodki płata potylicznego kresomózgowia. Móżdżek ssaków za to jest duży i pobrużdżony, stanowi też drugą co do wielkości część mózgu, zaraz po kresomózgowiu. Jego powierzchnię pokrywa kora móżdżku. Jego rozwinięcie związane jest z wyjątkowo sprawną lokomocją ssaków. Typowo zbudowany jest rdzeń przedłużony, z charakterystycznym wygięciem. Ssaki mają zazwyczaj doskonały węch. Cząsteczki zapachowe odbierają receptory znajdujące się w jamie nosowej. Także smak jest zmysłem chemicznym, jego receptory znajdują się na języku. Ważnym zmysłem ssaków jest słuch. Zwierzęta te mają małżowiny uszne oraz trzy kostki słuchowe.