Ssaki to gromada kręgowców licząca około 4300 gatunków. Są to zwierzęta najwyżej uorganizowane, o rozwiniętym mózgu, stałocieplne i zdolne do przystosowania się do różnych warunków. Linia rozwojowa ssaków już w karbonie oddzieliła się od pozostałych. Ta ssacza linia nazwana była Synapsida i była reprezentowana przez gady ssakokształtne, do których zaliczały się prymitywne pelikozaury i bardziej rozwinięte terapsydy. W triasie z terapsydów, dokładniej z grupy zwanej cynodontami, wyodrębniły się ssaki, trudno jednak wskazać na wyraźne różnice między nimi a gadami ssakokształtnymi. Różnią się głównie budową żuchwy i ucha środkowego. Ssaki mają żuchwę utworzoną z kości zębowej, która łączy się z kością łuskową czaszki. Nowy, ssaczy staw żuchwowy wytworzył się u najstarszych ssaków z późnego triasu i początku jury. Dawny gadzi staw (między kością kwadratową i stawową) u tych zwierząt jeszcze nie zaniknął, dlatego oba funkcjonowały jednocześnie, tworząc wspólnie złożony staw. Potem kość stawowa i kwadratowa weszły w skład ucha środkowego jako kosteczki słuchowe (młoteczek i kowadełko). Dodatkowo wykształciła się u ssaków małżowina uszna, której funkcją jest pomoc w zbieraniu dźwięków z jednego kierunku. Najważniejszymi zmysłami dla tych zwierząt jest słuch, węch i dotyk, dlatego też stracił na znaczeniu zmysł wzroku.